A DE CAL
Baltar baixa a cerviz e escribe un panexírico do ano triunfal do réxime de Feijoo; Baltar leva nos xenes a sobrevivencia política, e tende pontes, lisonxea o cabreado líder, pero de pouco lle vai valer, a súa sorte está votada; certo que venceu a Feijoo unha vez, pero no é menos certo que a victoria débella o seu pai, e papa non estará ai sempre pra protexelo. Feijoo é moi vingativo, e xa se pode poñer como queira, pode face-lo que sexa, que llas fai facer pagar. Mellor houbera quedado, aínda que a procesión fora por dentro, unha vez que elixiu o enfrontamento, que gardara a compostura e non amosa unha febleza como fai agora; o dragón non se vai calmar porque si. Os lectores do blog xa se pronunciaron así nunha maioría.
Non teño a Baltar por un lambecús, pero é desconcertante o seu panexírico, é tan irreal, que non se sabe certo si é unha burla, un intento vano de congraciarse co líder ou qué esconde tras as esaxeracións.
Ós profesionais do poder, como é o caso de Baltar, son sempre enigmáticos. Pode que recibira algún recado intimidatorio, o mellor solo o percibiu, pero nunha intensidade extrema.
O señor das tebras debeuse materializar en Ourense, incluso as augas do Miño baixaban negras e revoltas; o medo estremece o espiñazo dos que se enfrontaron ós segundos de Feijoo, pero incluso estes non as teñen todas consigo, pode haber moitos movementos, xa sabemos que Roma non paga a traidores, pero Feijoo non é Roma.
Dise que Feijoo ameazou con fundar unha agrupación do PP en Ourense, desautorizando a Baltar.
Baltar demostrou que non é moi bo xogado de poker.
4 comentarios
a cabra do saviñao -
Lanús -
A troita -
Recamán -