Blogia
A MIÑA TERRA GALEGA

PASOU

 

  Nunca debera acabar, deberá ter continuidade, no día a día. Pero a primeira sorpresa foi ver como a  capa dos xornais xa non estaban en galego, espertando do fugaz soño do día das letras galegas. Un aniversario que soa a cabodano, de algo que está morto, que realmente non morra depende de todos nos. Todos somos necesario, non hai pata negras. Foi unha anécdota, que os medios silenciaron, a pancarta no Obradoiro dun profesor de Física de Becerreá, na que poñía- Que lle deixaban dar a clase en inglés, pero non en galego-. Un berro de soidade de socorro. Non o deixemos só. Galego sen trabas, dia día.

 

0 comentarios