XA NON PODO MAIS

15 de octubre de 2009 - 10:53

<!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:GL;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -

Á dereita, VOTAI

O que está a facer Iberdrola no Sil ponme dos nervios, namentres a Xunta mira pra outro lado, ou trata de xustificar que fai algo, con simuladas actuacións, Iberdrola fai o que lle peta, secando o canle do río e producindo danos ecolóxicos.

A prepotencia da empresa é tal que se permite intentar inmatricular parcelas do monte como súas.

¿Qué fai o presidente da comunidade de montes?: nada; suxeita-los veciños e controla-la situación; o fin de contas é empregado da empresa. Non digo que estea nese posto pra defender de tapádello os intereses da empresa, pero o certo é que se tomou moitas molestias pra colle-lo cargo, un cargo que é incompatible co seu traballo,

As actas de infracción de inspectores da Xunta ¿onde pararon?, ah, quén o sabe.

As paradoxas da vida, o inexplicable non remata aí, qué pasa cos nosos ríos, qué pasa coas concesións das minicentrales, seguro que a culpa tena o bipartito, a crise e o susam corda, menos a Xunta de Feijoo.

A xestión piscícula dos ríos e a súa limpeza no é un tema de importancia; porque eu non me imaxino a Feijoo cunha cana.

Fervíame a cachola, saquei a boina e votei a cabeza pola xanela pra que me a arrefriara o vento do norte; debeu ser que o vento do norte non viña frío abondo, con esto do cambio climático xa se sabe. Pensei que era cousa de bruxas, que o demo se me metera na cabeza e que estaba cociñando dentro dela. Fun a xunto do crego, votoume unha chuvia d auga bendita e nada. Ó final fun o médico, ademais por urxencias, queríanme abri-la cabeza pra ver que tiña dentro, enchufáronme osíxeno pra que as furgonetas que o transportan o sangue foran mais cargadas; pero nada, eu sentía mais calor, xa fora polo exceso de osixeno, ou de pensar que me querían abri-la cabeza. O final o ciruxano, logo de evalua-las probas, non viu a cousa nada clara e quixo que eu lle dixera como me empezou aquel terrible mal. Recordo –dixenlle- que estaba leendo o xornal e decía que o bo xestor Feijoo ía suscribir 1800 millóns de euros de débeda pros orzamentos do vindeiro ano, o máximo que lle permitía a Lei; débeda que a pagaran os nosos netos e os netos dos nos netos. Deume de alta, cunhas pastillas pra durmir e recomendoume que nunca mais lera ó xornal. A ignorancia fai o home feliz.

Que cabreoooooo.

XA NON PODO MAIS

1 comentario