CÓMO LLO DIGO

 

  Un neno choraba no portal dunha finca de veciños, onde se había protexido da chuvia, entre saloucos preguntábase por qué non lle daban a seus pais unha casa e un traballo,  como lles daban ós que viñan de fora, así, ó mellor, podía comer tódolos días.  Entraba eu, cando reparei na famélica crianza e inviteino á miña casa, onde lle ofrecín algo quente, pero non lle puiden responder as súas preguntas.