AÍNDA SIGUE A NOITE ESCURA

 

 

   A noite escura sigue. A sarabia golpea nos lousados e nas xanelas. Son noites de medo; nas que ouvean os lobos, e nos intres en que o temporal escampa, as curuxas espallan os seus cantos de agoiros dende o campo santo. No medio dunha mar embravecida un barco vai o pairo e os homes co tripulan agárranse con desesperanza a todo o que poida darlles a posibilidade de que a vindeira onda non os barra da cascara de noz na que navegan.

   No pais do millón de vacas, os políticos converten o día en noite e, non todos; fálannos dos despilfarros dos contrarios, das débedas coas que se atoparon; todo pra agocha-la a súa incompetencia e as intencións que teñen de aproveitarse das Institucións que ocupan, no canto de gobernalas. Con moitas débedas non se deberon atopar cando se permiten parir ideas pouco rendibles  e moi caras.

   Non sei se me da mais medo o segundo caso que o primeiro.

  Debe ser o segundo caso o que mais asusta, xa que os mercados dan sinales de estar medrosos e morden nos nocellos a economía do pais como cans rabiosos. O que si é clara, é a irresponsabilidade dos políticos, que antepoñen os seus miserentos intereses ós da comunidade.