MOI FELICES

  Non hai dúbida de que o euro supúxonos disfrutar dun tipo de intres pras hipotecas como en Europa, e do que antes sentíamos envexa; o que nos lanzou a compras compulsivas de bens e inmobles que, debido a esa forte  demanda, revalorizábanse en espiral. Foron tempos felices, de abundancia; un espellismo de riqueza, do que estamos a ter un amargo espertar. Si queremos seguir no euro de Europa rica, temos que reducir déficit; aí é onde  entra a ideoloxía. Non se pode cargalos sacrificios sobre unha parte da poboación, mentres que a outra rise da crise, porque ó final, moitos  dos que se aproveitan da crise, tamén a sufriran. Seguirá