Xa non hai unha sola clase obreira, non hai solidarizade entre os traballadores. Porque entre ele hai diferenzas abismais: parados, contratos lixo e precarios, noutro chanzo a clase obreira privilexiada, cos bos salarios e estabilidade. O día 1 de maio foi unha paradodia sen convición; pois nin os asalariados realmente cren no que piden e unha clase social sindical,, a dos dirixentes, que se ve obrigada a participar nunha decadente escenificación. As sondaxes electorais confirman que non hai unha conciencia da situación de pobreza e de reverter unhas políticas sociais contrarias ós desfavorecidos. Aquí que se salve quen poida e arrimarse a árbore mais grande, porque o que se busca a súa sombra, aínda que sexa unha árbore podrida.
0 comentarios