NON ADMITO

 

O debate do Estado da Nación aclara pouco, pero resulta curioso que, independentemente do que se trate, o PP sempre usa o mesmo latiguillo: “non admito que Vd me de leccións”, e punto; así non se tratan cuestións pras que non hai resposta; o mesmo tempo transmítese unha sensación de autoritarismo , que non pode ser posto en  cuestión, por qué non admite ser cuestionado. O da bonanza económica é algo que tamén repiten como un matra e que cala no vulgo.  Non contan os millóns de españois en pobreza estrema, os que buscan comida nos contenedores do lixo, ós que nunca atoparan traballo; eles viven ben, moi ben. Convén recorda-la xenética destes personaxes, que sempre viviron á sombra do poder:  A orixe fundacional do PP remóntase aos ’Sete Magníficos’: Gonzalo Fernández da Moura, Manuel Fraga Iribarne, Licinio de la Fuente e de la Fuente, Laureano López Rodou, Cruz Martínez Esteruelas, Federico Silva Muñoz e Enrique Thomas de Carranza, os seis primeiros ex Ministros de Franco e o último ex Director Xeral de Cultura Popular. (Cada un achegaba unha sigla, pendente de legalización, pero posteriormente fusionáronse, dando orixe a AP, e logo o PP. Un partido franquista que se apoderou da  dereita democrática.