EU TAMÉN PROMETO

 

                        Zapatero leva prometido moitas veces o final da crise, “o fin está despois do verán, xa hai brotes verdes”, que eu saiba despois do verán ven o outono, pero a crise segue, eso é o único certo. Parece que a todo o mundo lle da por prometer, esperando que as promesas teñan un efectos balsámico e se soporte mellor a crise; o mal é que xa cada vez creémonos menos as promesas dos políticos e sufrimos na nosa impotencia a irresponsabilidade dos dirixentes. Fai pouco, Zapatero declaraba nunha entrevista que se sentía responsable da perda de traballo de cada persoa, naturalmente que é o responsable, quén si  non; o que non nos dixo, e ese é o que realmente nos importa, cales son as solucións que pensa aplicar; o que calquera pode ver é que sen medidas  contundentes, aínda que sexan dolorosas, non imos saír.

                        A meirande desesperanza e ver que a oposición dista moito de ilusionar, pois xunto a fata de liderazgo unitario e forte, temos uns líderes secundarios, caso de Esperanza Aguirre, famentos de protagonismo; ademais as súas receitas neoliberalistas e populistas foron causantes da crise mundial, polo que non poden considerarse seriamente como solución.

                        Conclusión: estamos fodidos.