UN DEBATE QUE FOI UNHA ENTELEQUIA
Despois de ter pasado o debate do Estado da Autonomía, como se fora un sarampelo, algo segue a ferver na cachola; penso que non se trataron asuntos esenciais, e os que se trataron foi como unha porfía de quén o fixo peor, pero nada sabemos por qué as ousas se fan así, si se podían facer doutra maneira e que programas hai pro futuro, se é que o hai.
Na campaña falouse do paro, unha praga que é necesario combater; solo os parados saben o que é a desesperación da ausencia de futuro. Lonxe de ofrecer unha esperanza, ou unha autocrítica leáronse, oposición e goberno, a votarse reproches sobre quen o fai peor: concluímos non teñen solución. En precampaña e na campaña Feijoo fixo deste problema unha promesa de solución, ¿qué foi dela?.
Cómo está a dependencia, cómo está a sanidade, cómo está a cultura, cómo está a educación, etc. Nada sabemos pra onde imos, si sabemos onde estamos, nun túnel si luz. O debate solo serviu pra cumprir unha formalidade.
Non se falou de que tódalas resolución do goberno de Feijoo están motivadas pola corrupción, son un pago de favores; este goberno é prisioneiro das axudas recibidas pra conquista-lo goberno, e agora os co subiron ó poder pasan a gorra.
O paro aumenta en toda España, pero o incremento en Galicia é mais acelerado; a estructura productiva galega está en descomposición, e eso que foi unha das promesas estrelas de Feijoo. No debate da autonomía retomouse o tema e acordaron facer un plan de reactivación económica, todo se arranxa coa promesa dun plan, poucos días despois xa renunciaron a executalo.
As colas nas Oficinas do Inem medran, a traxedia e ve-la xente con cara de resignación, enfrontarse a impotencia do drama; vense caras de angustia. Si queredes ve-lo sufrimento humano ide a unha cola do paro.
Aínda que se suscitaran os asuntos mais evidentes, estou seguro que Feijoo e Ruiz Rivas ían dar unha longa cambiada e ofenderse sen responder a nada, porque son especialistas do escapismo.
0 comentarios