OS DOUS DE SEMPRE

 

                      

               O titulo daquela novela de Castelao podía valer pra titula-la reunión que tiveron na Moncloa Zapatero e Rajoy. O resultado da xuntanza foi o que cabía esperar. Solo acordaron o que lles esixían os seus respectivos intereses particulares. Pra nada oímos falar do que nos interesa e n os preocupa; como moito frases vacuas, as mesmas de sempre, sen conexión con solucións reais.

               Rajoy chegou á Moncloa montado no camión das mudanzas coa sola intención de reemplazar a Zapatero, pero sen ánimo de aportar nada positivo. Pola súa parte, o inquilino da Moncloa amosouse como un coello asustado, que ten medo a saír da madrigueira. Zapatero parece un pozo seco, sen auga, sen ideas, que non sabe reaccionar. Un e outro, deron a sensación de que o único que lles importa é o mando. O Pais, os cidadáns son alleos, solo lles interesan nas eleccións.

               Os dous líderes non chegaron a acordos significativos, especialmente de cara a alivia-la presión dos mercados financeiros sobre a economía española, co que nos agarda un futuro de pobreza. Eso non é o que lles preocupa ós dous líderes, a eles solo lles preocupa a teta.

               Un acordo, que supoño que será importante pra patronal bancaria, dos dous ós que chegaron, é o da apertura do camiño á privatización das Caixas de Aforros; dese xeito, os bancos poderán mercalas e acabar coa competencia. Requiéan polas caixas.          

               A banca, cando da os partidos políticos tantos créditos, non os da porque si.

               Rajoy non lle quería dar a man a Zapatero; posiblemente por si  se lle quedaba con ela, tamén podo ser por que non lle quere dar nin auga.

               As propostas se Rajoy non pasan de vaguidades.