O DELFIN

 

          O delfín que non foi. Cuiña fillo, conta os amagos de Fraga pra nomear vicepresidente da Xunta a seu pai. Fraga nunca foi dado a nomear un sucesor, porque na súa mente estaba sucederse así mesmo; pero a lei da vida está aí, e aínda que o deterioro físico era evidente, no PP sabían que era un valor seguro, non lles importaba o seu estado, pero el tamén quería seguir no poder, non era partidario de ter a alguén o seu abeiro, sabendo q ue estaría agardando a vacante. Non era un secreto que o PPg atopábase divido; por un lado os da boina, que apoiaban a Cuíña, sendo  o sector galeguista do partido; polo outro lado os do barrete, próximos a Xénova. Os volanteiros, constituídos por un grupo acéfalo e  de estómagos xenerosos, un grupo que se deitaban ó sol que mai quentaba.

          Aznar non era partidario de Cuíña e impuxo a Feijoo, que era manexable; non primeiro momento coqueteou co sector mais galeguista pra evita-lo rexeitamento dese sector, pero sabían que non tiña unha personalidade propia e era un submarino manexado polo sector mais ultra do PP, o que motivou certas reticencias, que foron vencidas, pero que deixaron certo temor a un desafecto: grave coa escasa maioría coa que conta Feijoo.

          Cuíña tiña grandes inimigos dentro do partido, de Galicia, pero moitos en Xénova; de aí que o seu nomeamento quedara nunha simple intención de Fraga.