O GOBERNO DOS ANANOS

 

 

             Non falamos de Hitler, aínda co pareza, falamos do discurso de fin de ano de Feijoo; un discurso mais propio, no xa do Xefe do Goberno do Central, senón dun Xefe do Estado. Por un momento, si pecháramos os ollos, pareceríanos estar noutra dimensión do poder político. Feijoo é así de modesto, o seu ser está moito mais aló de Galicia, alén do Padornelo; os problemas domésticos non existen, e si existen, mellor ignoralos. Non deu explicacións coherentes sobre as eivas do seu goberno, mellor dito, no que é especialista, escurrindo o bulto, votándolle a culpa a outros. A culpa de que non cumprira ningunha das promesas electorais non foi súa. Ia arranxa-lo pais en 45 días, xa transcorridos case dous anos de reinado, o único que temos é o desgoberno, cunha sanidade camiño da privatización e cunha xestión ruinosa, un paro crecente, a meirande taxa relativa de España, unha paralización na construción de infraestruturas, Un mausoleo da cultura que se come os orzamentos, Un cerroxazo ós servizos  sociais,  concurso eólico á medida dos amigos, eliminación da axudas á investigación, Probas de ingreso na Función Pública, trucadas, subvencións sen límite pra propaganda e recadación de votos, endebedamento galopante, unhas consellerías, que mellor houbera sido eliminalas, porque non fan nada.