UN TROCO

 

       As persoas residentes en xeriátricos contrbuiron co seu traballo o sostemento da colectividade; agora dependen da axuda de terceiros, nalgúns casos trátaselles con ríspeto; no mais dos casos son simples obxectos dun trato comercial, un megocio, no que se intenta saca-lo máximo beneficio, pasando a un segundo lugar a prestación de servizos; noutros, simplemente, o trato deixa que desexar. A comida é un factor mais do beneficio. A comida fría, servida por empresas de catering, ´chega fría e de escasa calidade e mala factura. Os residentes teñen que paga-la estancia, que soe estar por riba das súas pensións, ás que aínda pretenden rebaixar. O final do túnel, da súa estadía na residencia é o cementerio. Os internos do cadea están alí, supostamente, pra pagar unha débeda á comunidade. Teñen sala de televisión, de xogos, biblioteca, lugar pra recibir visitas, comida quente, servizo médico integral; cada vinte minutos un funcionario supervisa as celdas, teñen vixiancia con cámaras de seguridade, a estancia e gratuita; cando saen teñen  dous a nos de paga. Eu propoño meter ós presos nas residencias, os internos das residencias na cadea, intercambiando así os respectivos réximenes. Sería o xusto.    .