NADA QUE CELEBRAR

 

 Xa pasou mais dunha década da guerra de Iraq. Foi unha guerra cruel, como son tódalas guerras; baseada en mentiras. Hoxe, cando se sabe con certeza que as mentiras que nos contaban sobre a existencia de armas de destrución masiva, non eran mais que escusas de criminais que solo ambicionaban o petróleo e a riqueza do pobo iraki  e vender armas. No discurso de Aznar, ó que se cría desaparecido, non mentou, pese a  data, a guerra de Irak. Reprochoulles os seus que non  fagan recaer o desgoberno sobre os socialistas, cando os pobres non teñen nin folgos pra construír unha alternativa de goberno, nin facer a mais mol oposición. Pero Aznar quere o aniquilamento da  oposición, xunto  cos cidadáns e que se esqueza que nos meteu naquela guerra infame, que malvendeu os bens públicos, que inchou a burbulla inmobiliaria, que sementou odio entre os españois, ect, e abofe co consegue.