A ERDADE DE AZNAR

 

 

Grazas a unha curiosa prerrogativa, Aznar introduxo unha modificación na lexislación hipotecaria, que lle permitiu a airexa inscribir, como propios, determinados bens, de titularidade diversa, ademais deso, a Igrexa Católica conta con máis de cen mil bens inmobles en España: o seu centenar de catedrais, as súas sete universidades, máis de corenta centros teolóxicos, unha ducia de colexios universitarios, máis de cincuenta escolas superiores, máis de setenta institucións superiores e un millar de mosteiros, todo iso sen contar as igrexas propiamente ditas, os pazos arcebispais, os trescentos museos, as casas de exercicios espirituais ou os comedores e albergues que adoita atender Caritas e outras organizacións solidarias afíns á devandita fe, que non sempre manteñen boas relacións coa xerarquía, tal e como acontece coas irmandades e confrarías, xa sexa de gloria ou de Semana Santa, que tamén contan coa súa propia burbulla do ladrillo. Por non falar das propiedades aparentemente sen dono que a Igrexa pon ao seu nome de xeito irregular e que inclúen casas de párrocos ou de mestres, escolas, concellos ou mesmo cemiterios. Tampouco foi derrogada a devandita norma durante os oito anos de José Luis Rodríguez Zapatero na  Moncloa. As mais de mil hectáreas de terreo rústico, con explotacións agropecuarias e latifundios que ás veces superan catro mil hectáreas, piden  a gritos que resucite Mendizabal. Nada que ver co voto de pobreza. Sen pagar ningún imposto, España constitúe unha sorte de paraíso fiscal para a Igrexa.