BURKA E BURKINES.

 

    O do burka, e os demais veos que cobren o rostro é comprensible que se prohiban nunha cultura aberta como a nosa, na que se ríspeta a dignidade humana. Non solo son os motivos de seguridade, senón que esa vestimenta borra por completo a identidade das persoas: non as oculta solo,  senón que as fai desaparecer. Non poden dar a cara nin, xa que logo, responsabilizarse nin diferenciarse nin distinguirse. Convértense en vultos, algo peor que obxectos. Cando alguén vístese  de maneira que o seu rostro, que é a máxima expresión física da súa identidade, pasa a un segundo plano para atraer a mirada cara a outras zonas, esa persoa tende a converterse nun mero obxecto para os demais. Pero si tápase todo, tamén o rostro, entón deixa de existir, coma se non tivese nome. E isto, na nosa cultura, resulta degradante e por iso debe rexeitarse, no solo por razóns de seguridade. Tamén o burkine se converte nunha prenda absurda, unha prenda de neofreno que impide o baño, e  oposta á convivencia. Nade os convidou a que viñera á  nosa casa. Si os acollemos, o menos que poden facer é intentar integrarse e non impoñernos nada. Estamos na nosa casa, que nos respeten.