O CONTRATO
Na parte dereita, baixa, tedes unha entrada, chuzando ali, podedes votar o artigo do mes de agosto que mais os gustara, gracias por colaborar.
Non é normal que un político asigne a oferta electoral como un contrato que fai cos electores, a modo de garantía de que vai cumprir o que promete, a menos, que sexa unha das moitas artimañas que se gastan.
En política, especialmente en campaña electoral, prometese moito, logo, a hora da verdade, é pouco o que se cumpre.
Recordo que Feijoo, nunha intervención na TVG mostrou un papel, dicindo que era o contrato que asinaba cos electores galegos, no que garantía que cumpriría tódalas promesas electorais que facía. Parece ser que aquel xesto repetíao en mitins e en tódolos actos de campaña.
Non me lembrei mais daquel acto, pero recordo a súa promesa de transparencia e moitas mais cousas, e xa vimos o que cumpriu Aproveitou o mes de agosto, no que todo o mundo se ía de vacacións pra dar moreas de contratos a dedo. Veume á memoria o do contrato; dubido co papel que brandía con desafío ós crentes e incautos electores tivera algo escrito, menos que tivera intención de comprometerse.
Eu esquecérame daquela teatralidade, pero vendo un resumen do que foi a campaña, por certo que moi sucia, reparei no asunto, e pregunteinme, ¿qué foi daquel contrato?; mais sinxelo, ¿qué foi daquelas promesas?. ¿Tan barato sae prometer e esquecerse?.
Naquel momento eu non lle crin nada do prometido, sobreactuaba e dáballe demasiada teatralidade ó acto; pero estou seguro que moitos llo crearon, o resultado demóstrao.
As diferencias e as distancias entre os da boina e os do birrete, seguen ai. Os sectores mais galeguistas do PP ven con preocupación que unha secta e que un grupo tan minoritario como os de Galicia Monolingüe teñan tanto protagonismo na política do partido. É un feito indiscutible que eses grupos, xunto con intereses económicos de fora de Galicia, son os que deciden a actuación de goberno da Xunta.
Feijoo ten unha exigua maioría; solo un deputado lle da o poder, e tamén pode quitarllo. Din os de Galicia Monolingüe que a política de persecución da lingua galega lle deu tantos votos nas cidades e que eso xustifica a súa política contra da cultura galega. Esto basease nunha premisa falsa, cal é atribuírlles ós habitantes das vilas un sentimento antigaleguista; do mesmo xeito, non se lles pode atribuír ningún fanatismo relixioso, nin voluntade de favorecer grupos económicos alleos, que nin sequera coñecen. O único certo é que a crise económica, derruba moitos gobernos, temos o exemplo de Xapón que despois de 55 anos gobernando, o mesmo partido, agora perdeu as eleccións;incluso a carismática Merkel sufriu un revés electoral, cando ten ai, á volta da esquina, as xerais.
Velaí a razón esencial do éxito de Feijoo: unha campaña sucia, con acusacións de mal goberno; promesas de bonanza, que xa se ve onde nos levan; traballo pra todos, o que o quere ten que ilo a buscar a Madrid ou a Barcelona.
A maxia do poder ten un efecto balsámico, pero cando a algún barón se sinta afogado ou demasiado presionado pódese rebotar e a maioría saltar feita anacos.
Feijoo trata de eliminar calquera disensión interna e presentarse como caudillo invicto, para elo conta cun grupo parlamentario de perfil baixo, sen parlamentarios destacados que pensen por si mesmos, e cunha oposición desnortada, preocupada de lamberse as súas propias feridas.
Feijoo ten moi servicio de información interna; sabe todo o que pasa no partido, ten moitos chivatos e orellas peludas, que o escoitan todo; eso sábeno moitos baróns e esperan mellores tempos; solo persoas como o fillo do finado Cuiñas, e algún outro, se atreven a dicir o que pensan en alto.
As eleccións locais poden ser a bomba que lle explote a Feijoo, ou ser o que necesite pra afianza-lo seu liderazgo. Esto será o que verdadeiramente importe; non servirán as invocacións a galegos ilustres, nin a profanación das súas tumbas; como fixo fai pouco pra consumo dos sectores mais galeguistas do partido e quitarlle argumentos e mártires á oposición..
Emisarios seus recorren as Américas, reforza as Delegacións da Xunta en Sudamérica; todo o contrario do que prometeu en campaña electora; os seus emisarios celebran coa comunidade galega no exterior comilonadas, pagadas por todos nos. Os mellores restaurantes e Quintas privadas son testigos de bacanais. Todo fai que se deixe nunha anécdota os mojitos da Conselleira Bugallo; comparado con esto, aquelo quedou nunha recepción frugal; eso si, moi ben explotada electoralmente.
6 comentarios
eu o autor -
sartalo -
Pontevedres -
laura -
Nos mesmos -
Sartalo -