OS PAIS DA CRISE

 

           Despois da polémica entorno ó artigo de onte, intentemos facer facer un recorrido polo camiño  da crise.

           Nade di que a culpa da crise sexa de Zapatero; mais o que é incuestionable é que Zapatero demostrou ser o causante de incrementa-los seus efectos en España. En primeiro lugar, cunha política de gastos que España non se podía permitir; sen ir mais aló co cheque bebé e co abono dos 400 euros, que foi pouco, pero que nun momento en que se debía ser mais austero, foi unha catástrofe. O que entón era Ministro de Facenda viuno como un disparate; consecuencia delo marchouse da política, Aínda que aguantara un tempo. Naquel momento os asesores de Zapatrero aconselláronlle medidas populistas pra gaña-las eleccións. A pesar de que aquelas políticas populistas foron aconselladas polos asesores da Moncloa, a responsabilidade é  de Zapatero. En segundo lugar leva incentivando unha política sexista, en lugar de unha política competitiva. En terceiro lugar ten unha complexa e extensa estructura administrativa, o que favorece o incremento do gasto. En cuarto lugar, Zapatero negouse sistematicamente a recoñece-la existencia de crise.

           As medida que adoptou, de reducción do gasto, por imposición da Unión Europea, fíxoas contra dos mais febles, pero co que fixo, non lle vai chegar.

           Ten que afronta-la reforma do sistema fiscal, financeiro, do trabaallo e da estructura administrativa. Restrinxi-lo límite de endebedamento das Admistracións Territoriais e moderniza-lo pais.

           Non creo que Zapatero faga nada, o del é sobrevivir: por eso teñen que releva-lo alguén das filas socialistas. Do contrario imos ter dereita pra rato.

           Que desconfían do rumbo da política económica española, chega o solo feito de que a última emisión de débeda non foi totalmente cuberta, sendo a prima de emisión un dobre de  cara, con relación á precedente.