AMORAIS e mentireiros

            Un amoral non ten conciencia do ben ou do mal, porque para el  non  existen valoracións éticas, polo tanto é distinto do inmoral.

          A tolerancia da xente coa moralidade dos políticos é distinta, segundo se trate de políticos de un partido de dereitas, ou dun partido de esquerdas; do mesmo xeito as mentiras tamén teñen nos electores unhas consecuencias distintas segundo de onde veñan.

          Non é que, en xeral,  os políticos de dereitas sexan mais amorais e mais mentireiros que os de esquerdas, amorais, inmorais e mentireiros hainos en tódolos lados. O asunto está en separa-la palla do trigo, e os que poden  facer eso son os electores. Son mais permisivos cos políticos de dereitas, e a razón parece ser que os electores que votan a partidos progresistas son mais críticos e sensibles á imaxe pública dos seus elixidos. Esto sabíano moi ben Feijoo e os seus asesores de imaxe e non dubidaron en explotalo, prometendo un mundo  feliz, fronte ás supostas ineficacias do goberno, coa idea clara de que non tiña pensado cumprir nada do prometido. Mentiu conscientemente e favorece intereses contrarios ó ben común. Hai que ver  que patas teñen as mentiras que dixo Feijoo, e si á larga non lle pasan factura as súas contradiccións. 

          Feijoo, que parece recibiu cartos da rede Gürtel pra campaña e precampaña das galegas, paga os favores e outorga contratos a dedo á rede. Pregunta: amoralidade, inmoralidade, corrupción...

           Tanto Feijoo como Negreira, homes presuntos da rede Gürtel en Galicia, deberan ser acusados diante dos Tribunais por xenocidio, e algunhos persoeiros mais, dos que lles teñen tanto apego ás cadeiras, por cómplices.