SANIDADE

 

.

 

 

 

 

          A Sanidade é un  touro  difícil  de lidiar  e con pouco interese  en   arranxalo. A intención do PP e converter a sanidade,  a educación e os servicios sociais, en servicios de beneficencia, e crear  negocios privados con fondos públicos.

          Suprimiron as peonadas, que  se crearan co obxectivo de     reduci-las listas de espera, pero que os profesionais sanitarios utilizaron para cobrar mais facendo o mesmo, eles mesmo mataron a galiña dos ovos douro.

           O malo da supresión das peonadas está en que o PP non creou nada alternativo, o deles é simplemente   destruír: o mesmo están a facer con tódalas xefaturas, nomeadas nos gobernos Fraga ou baixo o bipartito; chega con que prestaran servicio durante o goberno  anterior.

            Todo esto o único que demostra é a catadura moral de quen nos goberna, que lle importa pouco o funcionamento do sistema, o único que os move é un afán de revanchismo difícil de comprender, que solo unha mente enferma o pode levar a cabo.

             Os altos cargos da sanidade tráennos de Madrid, os profesionais do pais son uns inútiles pra eles.

            O PP non se lle ocorre remediar o inxustificado consumo de actos médicos, ou de farmacia, que nos levará irremediablemente ó copago; o que pretenden é que o sistema explote e se faga inviable pra privatizalo.

             Os centros de  primaria convértense en centros sociais de doentes da terceira idade, a falta de servicios propios, xa que nos centros de  maiores considéranse equipados cunha baralla e un periódico. Neses lugares debíanse equipar con un grupo médico axeitado, incluído un psiquiatra, así non  habería esa carga nos Centros de Saúde e poderían admitir urxencias, derivando os casos graves ós hospitais e os outros ó domicilio

             Houbo unha purga   nos cargos de libre designación, na sanidade seguiuse o guión do partido, nada orixinal se coceu. É de salientar que os hai incombustibles, resistiron o cambio. Cando vin que seguían á Conselleira nas súas presentacións como cadeliños, pensei nos moitos lambecús que hai; todo cambia pra   seguir igual; que me paren o mundo que eu báixome.